تبیین انحاء زمان در قرآن و پیام های آینده پژوهانه آن
نویسنده : الیااس عارفی
موضوع: تفسیری
انتشارات: انوار توحید قم
تارخ چاپ: اول، پاییز1401
چکیده: قرآن در تمام زمینههای اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و برای تمام اعصار و قرون حرفهای جدید و مبانی صحیحی ارائه نموده است. از جمله آنها زمان است. حقیقت زمان در قرآن با الفظ مختلف مثل یوم و سنه و ساعه و غیره آمذه است. آنچه از استعمالات الفظ زمانی در قرآنم به دست میآید اینت که زمان در قرآن فراتر از آن چیزی است که در مفاهمه عادی مردم است؛ زیرا از نظر قرآن زمان، بعد از مرگ هم وجود دارد و قرآن در این زمینه استعمالاتی دارد.
فهرست مطالب
تبیین واژگان زمانی در آیات الاهی
نخست: الفاظ زمانی
1. یوم
2. شب و روز
3.گذشته
4.سپیده دم، صبح، ظهر، عصر، ابتدای شب، ابتدای صبح، شامگاه، طلوع و غروب، سرخی مغرب
5.قبل و بعد
6.سین و سوف
7.دهر، حُقُب
8.سرمد، ابد، خلود، دوام و واصب
9. الساعة (زمان قیامت)
10. قریب و بعید
11. فردا
12. سال
13. ماه
14. شنبه، جمعه
دوم: تفاوت و شباهت زمان، دهر و سرمد قرآنی با اصطلاح حکمت متعالیه
علت تفاوت زمان دنیوی از زمان اخروی
ربط آیات با تغییرات زمانی
نخست: توالی و ترتب رخدادها
1.تأثیر اعمال دنیوی بر آینده دنیوی
2.تأثیر اعمال دنیوی بر آینده اخروی
گفتار دوم: آینده پژوهی در آیات قرآنی( که دارای واژگان زمانیاند)
